Ne Yerde Ne Gökte

Savaşa halüsinatif bir bakış! “İçlerinde toprak vardı, onlar da kazdılar.” Birliklerinin geri çekilme vakti geldiğinde Yüzbaşı Antarès Bonassieu ve taburu bir gözetleme görevi için Wakhan Vadisi’nin en uçlarında, Pakistan sınırında bir yere konuşlandırılır. Antarès ve adamlarının kararlılığına rağmen bu tenha vadi ellerinden kayıp gitmek üzeredir. Bir gece, askerler tek tek kaybolmaya başlarlar. Clément Cogitore’un alışılmadık tonuyla ve karabasanı andıran atmosferiyle dikkat çeken bu ilk uzun metrajı, bildiğiniz savaş filmlerinden değil. Deliliğin sınırlarında gezinen filmin giderek tekinsizliğe yelken açan tonu, Cogitore’un keşfetmeye çalıştığı doğaüstü alanı daha da güçlendiriyor (hatta, bu yanıyla belki de Terrence Malick’e selam yolluyor). Batılı devletlerin uzak ülkelerde yürüttüğü savaşın anlamsızlığına dikkat çekerken askerlerin giderek kayganlaşan bilincine bizi ortak ederek benzersiz bir izleme deneyimine dönüşüyor Ne Yerde Ne Gökte.